مهرانگیز کار: تفاوت میان نسخه‌ها

کار در تریبون ایرانیان فمینیست بیان می‌دارد: سال‌هاست که زنان برای دستیابی به حقوق برابر تلاش می کنند. دشواری‌ها و موانع بسیار جدی بر سر راه آنان وجود دارد. بن بست‌های قانون اساسی و قوانین مدنی و جزائی حاکم بر جامعه یکی از مهمترین این موانع است. ما زنان برای پیگیری و دستیابی به حقوق برابر از تمامی شیوه‌های مسالمت‌آمیز بهره می جوییم تا با یاری یکدیگر صدای اعتراض خود را به قوانین موجود هرچه رساتر اعلام کنیم.<ref>فراخوان عمومی برای اعتراض به «نقض حقوق زنان در قانون اساسی» / تریبون ایرانیان فمینیست - ۱۳۸۶/۰۳/۰۹ .</ref> پافشاری زنان برای ورود به استادیوم آزادی برای آن بود که جهانیان را از آتشی زیر خاکستر آگاه کنند. مردم ایران هویت ملی خود را در خاورمیانه و جهان باز می یابند. مردم ایران از هر فرصتی استفاده می کنند تا غرور ملی خود را به رخ بکشند.<ref>اظهارات مهرانگیز کار، در خصوص حقوق زنان فردا - ۱۳۸4/۰۳/۱۸.</ref>

سیاست جنایی حکومت ایران نسبت به جانیانی که روشنفکران دینی یا عرفی را به قتل می رسانند محبت‌آمیز است. مجوز قتل روشنفکران، در مواد و تبصره‌های قانون گنجانده شده و راه را برای اجرای این سیاست جنایی که بر اصل مراعات نسبت به جانیان قرار دارد گشوده است. بحث های حقوقی مرتبط با قتل روشنفکران، سال‌ها پیش از آنکه به برکت اصلاحات گسترده و علنی بشود، در محافل خصوصی روشنفکری همچون یک خطر جدی مطرح بود و به آن پرداخته می شد. قتل‌هایی که زیر عنوان زنجیره‌ای در ایران اتفاق افتاده و هنوز آمار دقیقی از آن در دست نیست بستر قانونی مشخصی دارد و جانیان در پناه این بستر قانونی است که آدم می کشند و مجازات جدی نمی شوند.<ref>مقاله مهرانگیز کار تحت عنوان قانون قتل‌های زنجیره‌ای / روز آنلاین -۱۳۸4/۰۸/۳۰.</ref>

=== ارتباط با محافل حقوق بشری و دعوت از آنها برای دخالت در امور داخلی ایران ===

مهرانگیز کار در نامه ای به شورای حقوق بشر سازمان ملل می‌نویسد:  شورای حقوق بشر سازمان ملل، با سلام و احترام، به اطلاع رسانده می شود که آقای [[ولی ا... فيض مهدوی]] از زندانیان سیاسی در خطر اعدام فوری توسط دستگاه قضایی جمهوری اسلامی به سر می‌برد. ایشان در سال ۲۰۰4 به اتهام اقدام علیه امنیت ملی به واسطه همکاری با سازمان مجاهدین خلق دستگیر شدند و پس از تحمل 546 روز سلول انفرادی، شرایط دشوار بازجویی و فشار های جسمی و روحی به اعدام محکوم شدند. اخیرا با اطلاع شد روز ۲6 اردیبهشت به عنوان تاریخ اعدام به ایشان ابلاغی شده‌است. ما مصرانه از آن نهاد محترم خواهشمندیم تا با استفاده از اختیارات و تماس با نهادهای مربوطه شرایطی را فراه سازند تا به فوریت این حکم ناعادلانه لغو شود.<ref>ولی ا... فيض مهدوینامه مهرانگیز کار به شورای حقوق بشر سازمان ملل / گویا نیوز- ۱۳۸۵/۰۲/۲4.</ref>

یکی از کوشش‌های روحانیون جمهوری اسلامی کنترل دادگستری ایران بود که پس از انقلاب مشروطه بر مبنای دادرسی مدرن بنا شده بود و پس از ۷۰ سال تجربه تبدیل به یکی از ارکان جامعه مدنی شده بود. پس از انقلاب گذشته از تضعیف نقش قاضی در دادگستری و حذف دادسراها وظایف قاضی، بازجو و دادستان در هم ادغام شد. باعث تأسف است که یک یک امکانات قضائی مدرن را تضعیف کردند و آن را به مبانی شرعی مورد نظر خود نزدیک کردند.<ref>دیدگاه مهرانگیز کار، درباره لغو دستاوردهای مدرن قضائی / رادیو فردا - ۱۳۸۵/۰4/۱۹.</ref>

=== متهم کردن نظام جمهوری اسلامی به زن ستیزی ===

نخستین بار که تیتر آیا باید از [[احمدی‌نژاد]] عبور کنیم را در سایت تابناک دیدم، کنجکاو شدم بدانم ماهیت این عبور احتمالی چیست. آیا همان است که [[اصلاح طلبان]] در دورانی از ریاست جمهوری [[محمد خاتمی]] بر آن تأکید می‌کردند؟ آیا عبور از احمدی‌نژاد در بر گیرنده آرزوها و آمال ترقی است که او نتوانسته در راه آن گام بردارد؟ آیا با عبور از احمدی‌نژاد ایرانیان در وضعیت بهتری قرار می گیرند، و یک اصولگرای خوشفکر پا به صحنه می‌گذارد؟

... آنچه در تابناک به قلم [[علی مطهری]] انتشار یافته عبور از احمدی‌نژاد را با مشخصات دیگری مطرح می کند. این بار نیز کسی که وارد بحث شده از طیف فکری شخص رئیس جمهور است. اصولگراست. البته از جمله اصولگرایانی است که با احمدی‌نژاد اختلاف نظر پیدا کرده‌اند. نقطه نظرهای علی مطهری را که خواندم متوجه شدم اگر این عبور اتفاق بیفتد نصف جمعیت کشور یعنی زنان از همین مختصر حقوق و حضوری که دارند محروم می شوند.  

... شگفتا از زنان بیش از تمام دشمنان داخلی و خارجی می‌ترسند. سایت‌های اینترنتی مرتبط با این طیف یک کلام می خواهند به بهانه ارزش‌های اسلامی زنان ایرانی را بگذارند توی قفس و هر وقت دلشان خواست آب و دانه ای در قفس بگذارند. به این هم قانع نیستند و می خواهند معیارهای جهانی در امور ورزشی را به سلیقه خود تغییر بدهند.  

... سر آخر دکتر علی مطهری دیپلم دانشگاهی و نام و آوازه خانوادگی‌اش را وسط گذاشته و همه را دارد خرج می کند تا اگر زورش برسد به بهانه عبور از احمدی‌نژاد زنان ایرانی را به کلی از هستی ساقط کند. حال آنکه حتما مطلع هستند که افراد و دستجاتی به مراتب زورمندتر از ایشان سی سالی است نیرو بر سر این کار گذاشته‌اند، اما از عهده برنیامده‌اند. آقای احمدی‌نژاد تاجی بر سر زنان نگذاشته که علی مطهری عزم جزم کرده تا از وی عبور کند.<ref>عبور از احمدی نژاد/ مهرانگیز کار/ روز آنلاین -۱۳۸5/06/01.</ref>

زنان ایران در سال‌های بعد از انقلاب به بهانه‌های سیاس مطبوعاتی بسیار زندانی شده‌اند و در مواردی در مو خانواده زندانیان سیاسی و مطبوعاتی، انواع نگرانی‌ها جانکاه را تحمل کرده‌اند.  

... تصور عمومی بر این است در همه حال زندان، زندان است. زندانی چه زن باشد، چه مرد، انواع محرومیت‌ها و محدودیت‌ها را تحمل می‌کند. اما زنانی که زندان رفته‌اند خوب می‌دانند حتی در موقعیت زندانی، زن زندانی از مرد زندانی بیشتر رنج می‌کشد و در آنجا هم احساس می‌کند تبعیض جنسیتی مصیبت زندان را دو چندان می‌کند.<ref>زنان و زندان نوشته مهرانگیز کار / روز آنلاین - ۱۳۸۵/۰6/۰۱.</ref>

زنان ایرانی در پیروزی انقلاب ایران در سال ۱۳۵۷ نقشی چشمگیر داشتند، آنها نخستین پاره از جمعیت ایران بودند که به نام انقلاب و اسلام مورد اهانت قرار گرفتند و حقوقی را که در آخرین دهه از حکومت شاه به دست آورده بودند، بالافاصله پس از ۲۲ بهمن از دست دادند.<ref>زنان، پاکباخته‌های انقلاب ایران/مهرانگیز کار / گذار -۱۳۸۸/۱۲/14.</ref>

=== تمجید از سیاست های مروج بی بند و باری در رژیم پهل انکار تکریم زنان در جمهوری اسلامی ===

در آخرین دهه از حکومت محمدرضا شاه پهلوی موقعیت حقوقی و اجتماعی زنان ایرانی به صورت چشمگیری بهبود یافت. زنان حق رأی و ورود را به پارلمان (مجلس شورای ملی و مجلس سنا) به دست آوردند. در مقام قاضے رسمیت شناخته شدند. قوانین ناظر بر خانواده اصد دادگاه های خانواده تأسیس شد و در نتیجه مردان دیگ نمی توانستند زن خود را بدون موافقت و رأی دادگاه طلا دهند. به سخن دیگر از مردان حق طلاق خودسرانه سلب شد.  

... وقتی انقلاب شد حدود 40 سال بود که زنان ایرانی هماهنگ با پیشرفت های اجتماعی از حق انتخاب پوشاک بهره‌مند بودند. نه بی حجابی اجباری بود، نه حجاب. جداسازی افراد دو جنس در محافل عمومی مطرح نبود. فقط در مساجد و اماکن دینی زنان حجاب را مراعات می‌کردند و محل نشستن زن و مرد از هم جدا می‌شد. حتی زیارت و طواف پیرامون ضریح دوجنسی بود و در زیارتگاه‌ها افراد دو جنس در کنار یکدیگر مؤمنانه حضور می یافتند.  

... محدودیت هایی که بعد از انقلاب بر زنان تحمیل شد و حجاب اجباری آغازگر آن بود جامعه را با یک شوک مواجه ساخت که انتظارش نمیرفت محدودیت‌ها طرفدارانی در جامعه ایرانی داشت، اما اعتراض نسبت به آن گسترده بود و هنوز هست. نسل های معترض که انقلاب بر آزادی‌های انسانی آنها تاخت، همچنان خشمگین‌اند؛ و به دختران و نوه‌های خود حق می دهند، نا جایی که ممکن است زیر بار نروند و تبعیض و محدودیت را نپذیرند. مهم نیست که در ایران قوانین پر فضا، زنان تبعیض آمیز است، مهم این است که این قوانین در ملات سی سال که از عمرش می‌گذرد پذیرفته نشده و مورد احترام نیست.<ref>تبعیض بر ضد زنان در ایران قانونی است/ مهرانگیز کار / گذار - ۱۳۸۷/۰۹/۱۸.</ref>

=== تطهیر رژیم پهلوی ===

آن رژیم سیاسی [رژیم شاه] هر چه بود احترام فقيه ملا [شهید مطهری] را نگاه داشت و گذاشت هر چه می خواهد بگوید و بنویسد. سرانجام هم به گلوله تندروها بلافاصله پس از روی کار آمدن نظم اسلامی جان باخت.<ref>عبور از احمدی‌نژاد/ مهرانگیز کار / روز آنلاین -۱۳۸۷/۱۱/۱4.</ref>

=== اقدام به راه اندازی تشکل‌های معاند با نظام ===

کمیته‌ای سه نفره متشکل از [[عبدالكریم لاهیجی]]، [[مهرداد مشایخی]] و مهرانگیز کار برای متهم کردن ایران به نقض حقوق بشر فعال شده است. قرار است این افراد در پوشش پیگیری حقوق زندانیان سیاسی علیه نظام جمهوری اسلامی فعالیت‌های خود را تشدید کنند.<ref>فعال شدن کمیته ۳ نفره برای متهم کردن ایران به نقض حقوق بشر / سادات -۱۳۸۵/۰6/۲۹.</ref>

مهرانگیز کار معتقد است: واقعیت این است که در قوانین جزائی ایران مواد و تبصره‌هایی است که اگر فردی، شخص دیگری را به قتل برساند به این تصور که آن شخص مهدورالدم است، در این صورت مجازاتش قصاص نخواهد بود و اگر در دادگاه بتواند ثابت کند شخص مقتول واقعا مهدورالدم بوده، از هر مجازاتی مبرا است و اگر هم نتواند ثابت کند شخص مهدورالدم نبوده، باز هم قصاص شامل حالش نمی شود و فقط باید دیه بپردازد.<ref>تحلیل مهرانگیز کار درباره قوانین مهدورالدم / رادیو فردا -۱۳۸۵/۰۷/۲۰.</ref>

در دنیای امروز تبعیض نژادی با فرم‌های ارزشی و اخلاقی در تضاد است. از این رو جامعه جهانی تبعیض نژادی را نمی‌پذیرد. این داوری جهانی که منجر به واکنش‌های بازدارنده در برابر آثار بازمانده از تبعیض نژادی می شود، نمی‌تواند تبعیض جنسیتی را نادیده بگیرد. به خصوص که در جوامع با اکثریت مسلمان تبعیض جنسیتی جدی است و حساسیت جهانی را مطالبه می کند. ایران کشوری است که نظارت جهانی بر روند تحولات و مبارزات حقوق زن در آن ضروری است. ضروری است جامعه جهانی با هدف ایجاد ثبات در ایران مطالبات و نیازهای ایرانیان را در مرکز توجه خود قرار دهد.

دولت ایران در خلأ زندگی نمی‌کند. به طور کلی دولت در مبادلات بین المللی است که تعریف می شود، نه در خلأ. در نتیجه همه آن ارتباطاتی که دولت را در سطح بین المللی (دولتی یا غیر دولتی) تعریف می‌کند باید مسئله نقض حقوق بشر در ایران را متذکر شده و نسبت به آن حساسیت نشان داده و درخواست بهبود آن را مطرح کند.<ref>ثبات سیاسی؛ نوشته مهرانگیز کار / روز آنلاین -۱۳۸۷/۰۲/۳۰.</ref>

=== حمایت از چهره‌های ضد ایرانی و تطهیر جنایات آنها ===

کار در روز آنلاین می‌گوید: همچنین [[کانداليزا رایس]] را پس از [[کولین پاول]] در مقام حساس‌ترین منصب سیاسی آمریکا مشاهده کردیم که لحظه‌ای از سفر، مذاکره و تلاش برای فروکاستن از تنش‌ها متناسب با سلیقه های حزبی خود آسوده نبود. او با همتایانش و بسیار سران جهان بارها نشست و برخاست تا شاید از وخامت بحران خاورمیانه بکاهد. وی هرگز در سخت ترین بحرانها ابراز خستگی نکرد و صرف نظر از اینکه مخالفانش بیش از دوستدارانش در سطح جهان بوده باشند، زن را بر صحنه سیاست آمریکا پرانرژی، جدی، آموخته مکتب سیاست، راهی کسب تجربه های سیاسی، خستگی ناپذیر و مهیا برای بحران زدایی تصویر کرد. نانسی پلاسی دموکرات و کانداليزا رايس جمهوری خواه هر یک به سبک و شیوه حزبی که به آن تعلق دارند، زنانگی را با تمام ظرافت ها و ظرفیت‌های سیاسی‌اش وارد سیاست گذاری آمریکا کرده اند.<ref>زنان و انتخابات آمریکا / مهرانگیز کار / روز آنلاین -۱۳۸۷/۰۸/۰۸.</ref>

آیا ایران با پاره‌هایی از این تصویر که از حکومت سایه افغانستان ارائه می‌شود شباهتی ندارد؟ می‌گویند و می‌گوییم افغانستان را حضور خارجی، پول خارجی، دخالت خارجی به این روز نشانده. ما چرا چنین شده‌ایم؟ در این سی سال اشغالگر نظامی از گونه روسی با آمریکایی در کار نبوده. پیاپی شعار مرگ بر آمریکا داده شده و پرچم آن را سوزانده اند و آدمک آمریکا را به آتش کشیده اند. روسها که اشغالگر افغانستان بوده اند در مهرورزی به ایران سنگ تمام گذاشته‌اند. طالبان با ویژگی هایی که بر افغانستان حمله ور شده به ایران حمله نکرده یا زورش نرسیده افکار خود را به مردم ایران بقبولاند. پول خارجی هم در کار نبوده تا مروج فساد بشود. از طرفی دسته دسته انسان های خوش نیت، منتقد و فرهیخته سال هاست راهی زندان می شوند به جرم همسویی با دشمن خارجی. از قرار و بر پایه همه اعلامیه‌های منابع رسمی، پشت دشمن خارجی را به خاک مالیده‌اند و با این وصف دلایلی در دست است که خودمان به خودمان حمله کرده ایم. حکومت سایه کاملا خودی است؟ از خارج حمله نکرده. دشمن داخلی است و نان قلدری اش را می خورد. با قلدری به فعالیت همه نهادهای کنترل کننده پایان داده و در نهادهای قضایی و امنیتی کشور خانه کرده تا جایی که نمی گذارد حکومت قانون نیم نفسی بکشد. آیا این دو تابلو فساد در دو کشور همسایه را می توان در یک چارچوب قاب کرد؟ می توان حکومت سایه را در هر دو کشور یکسان به تحلیل کشید؟ مدیران افغانستان بی گمان منصوب و منتخب خارجی هستند. مدیران ایران یک چنین و با گی ندارند. اما ویروس فساد بر هر دو کشور تاخته است. تاخت و تاز ویروس فساد به اندازه ای است که یافتن راه حل را غیر ممکن ساخته است. پرزیدنت اوباما اراده کرده تا بر ویروس فساد در افغانستان چیره بشود. ایرانیان که ویروس شان کاملا خودی است امید از دست داده و با آن کنار آمده اند. ایرانیان اغلب با حافظان فساد وارد معامله می شوند تا به حقوق ابتدایی شان دست یابند. وضعیت دردناکی است.<ref>حکومت سایه / مهرانگیز کار / روز آنلاین - ۱۳۸۷/۱۱/۲۹.</ref>

انتخابات غير دمکراتیک دهمین دوره ریاست جمهوری گرچه از پراقبال‌ترین انتخابات این دوره برای ایجاد تغییر مسالمت جویانه بود، آنچه در پی آن آمد اعتراض همگانی را برانگیخت. طیف وسیعی از فعالان جنبش زنان، در کمپین‌ها و گرایشات مختلف، در کنار فعالان دانشجویی، کارگری، مدنی و سیاسی، قومیتی، روزنامه نگاران، و... در انتخابات شرکت کردند تا به دولت تبعیض نگر نه بگویند، و خواهان رفع تبعیض های جنسیتی علیه زنان شوند. امید به تغییر وضعیت، میلیونها زن و مرد را به پای صندوق های رأی کشاند، اما نتیجه شمارش آرا این امید را به یأس بدل کرد و اعتراض گسترده مردمی را برانگیخت. اعتراضی که پاسخ حاکمیت به آن خشونت عريان، ضرب و شتم و مجروح کردن و کشتن شهروندان عادی، بازداشت فعالان و وکلای حقوق بشر، فعالان سیاسی و مدنی، روزنامه نگاران، نی دانشجویی و قومیتی و... بود.<ref>بیانیه اعتراضی حدود ۲۵۰ فعالان جنبش زنان نسبت به اتفاقات اخیر: به سرکوب زنان در دا کلیه بازداشت شدگان را آزاد کنید / تغییر بره برابری - ۱۳۸۸/۰۳/۳۱.</ref>

آخرین گزارش‌ها حاکی از محکوم شدن دو جوان کرد به اعدام توسط یک شعبه دادگاه تجدید نظر شهر ارومیه است پیش تر در هفته های اخیر جوانان کرد به اتهام عضویت در احزاب تجزیه طلب و محاربه و مانند آن اعدام شده‌اند. تلاش بر این است که فضای زندگی کردهای ایران که گفته می شود چهار میلیون نفر از ۷۰ میلیون نفر جمعیت ایران را تشکیل می دهند چندان ترسناک بشود که صدای اعتراضی به گوش نرسد. در مناطق کردنشین ایران از دیرباز، پیش و پس از انقلاب، اعتراض شهروندان کرد حتی اگر به قیمت نخود و لوبیا معترض بوده اند به اقدام بر ضد تمامیت ارضی و امنیت ملی تعبیر شده است.  

... بعد از انقلاب که همت والای اقلیت های قومی در پیروزی آن تأثیرگذار بود و در جنگ نیز به همت والای اقلیت های مرزنشین تمامیت ارضی ایران حفظ شد، به این اقلیت قومی بیش از پیش بی اعتنایی شده است. در این مناطق مشاغل کلیدی حتی از درجات پایین در اختيار شیعیان است. در این مناطق به اندازهای محرومیت های اجتماعی و فرهنگی جدی است که وشی حکومت تصمیم می گیرد اندک گشایشی در حد بخور نمبر ایجاد کند، ناگزیر مقام اول کشور به یکی از این من می رود و مثلا دستور می دهد از صداوسیمای منطقه اذان شافعی هم پخش بشود!<ref>اعدام و امنیت/ مهرانگیز کار / روز آنلاین - ۱۳۸۸/۱۱/۱۱.</ref>

=== برجسته کردن مناسبت‌های غربی در خصوص زنان ===

۸ مارس در تاریخ تحولات سیاسی سه دهه اخیر ایران فقط یک مناسبت نیست، چیزی بیش از آن است. این روز برای نویسندگان تاریخ این دوران فقط روز زن نیست، چیزی بیش از آن است. این روز مبنای اعتراض مدنی و مسالمت آمیز ایرانیان نسبت به تندروی های ضد حقوق بشری حکومت بر آمده از انقلاب است. حرکتی که ۸ مارس سال ۱۹۷۹ میلادی - ۱۹ اسفند ۱۳5۷ به انگیزه اعتراض به حجاب اجباری آغاز شد هرگز زیر سرکوب تعطیل نشد و تداوم یافت تا پس از سه دهه، جنبش مدنی نیرومندی در بستر آن آرام آرام شکل گرفت.<ref>۸ مارس، مهرانگیز کار / روز آنلاین -۱۳۸۸/۱۲/۱۷.</ref>

=== ایراد اتهامات حقوق بشری علیه نظام و دعوت از محافل غربی برای دخالت در امور داخلی کشور ===

با توجه به اعلام آمادگی ایران برای پذیرش گزارشگران ویژه سازمان ملل متحد در «اولین فرصت ممکن» این گزارشگران به ایران اعزام شوند تا درباره بازداشت شدگان و محکومان به اعدام تحقیق کرده و گزارش خود را ارائه کنند. از شما تقاضا می کنیم، در اولین فرصت ممکن، گزارشگران ویژه «بازداشت‌های خودسرانه»، «اعدام های فراقانونی» و «شکنجه» از ایران بازدید کرده و در خصوص کسانی که پس از حوادث انتخابات به مجازات مرگ محکوم و به دار آویخته شده اند، در مورد افرادی که به زندان های سنگین محکوم و حکم آنان در حال اجراست، و نیز در مورد کسانی که با رسیدگی به اتهامات آنان جریان است و یا بدون هرگونه اتهامی در زندان به سر می برند، تحقیق کنند و گزارش مشاهدات خود را تهیه و به اطلاع مقامات ذیصلاح برسانند.<ref>«گزارشگران حقوق بشر را فورا به ایران اعزام کنید» / رادیو فردا - ۱۳۸۹/۰۲/۲4.</ref>

مشروطه لجام زدن به حکومت مطلقه و پاسخگو شدن حاکمان در برابر نمایندگان مردم را پیش برد. اینک که به گذشته می‌نگریم و آن را سبک سنگین می کنیم تازه در می یابیم صدور فرمان مشروطیت از سوی شاه قاجار کاری بوده کارستان که هر گاه عقل ساز شکار، آن را پیش نمی برد، در محاصره لشکر بزرگ و زیر فرمان شیخ فضل الله نوری، اینک نمی توانستیم از مشروطه ای که به دست آوردیم و مشروعه ای که سد راه بوده و هست با دل قرص سخن بگوییم. در شرایطی که جامعه بی سواد، روستانشین و بسیار مذهبی و سنتی بود، عقل رهبران که از دو طایفه غرب گرا و روحانی بودند کار خودش را کرد و مردم تشنه عدالت و عدالتخانه را به سوی خود کشید. جاذبه ها چنان بود که زنان از لای چادرهای خود افق پیش رو را دیدند و جماعتی به آن خوشدل شدند و نیرو بخشیدند.<ref>مشروطه زنان، نوامیس مردان / مهرانگیز کار / گذار -۱۳۸۹/۰۵/۲۵.</ref>

جوانان خانواده پهلوی نتوانسته‌اند از زندگی دور از ایران با وجود برخورداری از ثروت و امکانات بسیار لذت ببرند. جوان‌های این خانواده که کمترین نقش خوب و بد سیاسی در مدیریت ۵۷ ساله خاندانشان نداشته اند، هویت تازه ای به پهلوی ها بخشیده اند. هویتی که برخلاف شایعات در پول و رفاه و خوشگذرانی خلاصه نمی شود. هویتی که جاه طلبانه هم نیست و جنبه‌های انسانی و عشق ورزی به ایران در آن نیرومند است. هویتی متفاوت با آن داوری‌های ساده و قطعی که با روزنامه کیهان و خواهران تابناکی اش همسویی می کند. هویتی با ویژگی‌های جوانان امروز ایران که خانواده خود را سوگوار می کنند، اما همرنگ جهل حاکم و عقل حاکم نمی شوند. این جوانهای پهلوی، برخی با مرگ خودخواسته و برخی با زندگی آرام و خانوادگی، بیش از پیش به تبار ایرانیان تبعیدی تعلق پیدا کرده اند. حتی ایرانیان درون کشور، که در سرزمینشان غریب مانده اند، آنها را از رگ و ریشه خود می یابند، بی آنکه بازگشت سلطنت را انتظار بکشند یا به هوای آن با سوگواران همدردی کنند.<ref>پهلوی های جوان / مهرانگیز کار / روز آنلاین -۱۳۸۹/۱۰/۱۹.</ref>

=== تمجید از فتنه ۸۸ ===

آن بخش از جامعه مدنی ایران که با استفاده از فرصت‌های به دست آمده در دوران محمد خاتمی شالوده هایش ریخته شده، جامعه مدنی در تبعید را تشکیل داده است. جامعه مدنی پس از جنبش اعتراضی ۲۲ خرداد ۱۳۸۸ در تبعید کار می کند و نیمه محبوس و گرفتارش در ایران به آن انرژی می بخشد.<ref>جامعه مدنی در تبعید/ مهرانگیز کار / روز آنلاین -۱۳۸۹/۱۱/۲4.</ref>

=== طرح مدعيات واهی در خصوص توان اپوزیسیون خارج‌نشین ===

تفاوت نظام امنیتی ایران با نظام امنیتی مصر از زمین تا آسمان است. مصر فقیر است. دیکتاتوری مصری به گنجینه های نفتی که جانیان ایرانی به آن دست یافته اند، دسترسی نداشته و نتوانسته تشکل های جانیان را سازماندهی کرده و اعضا را به نان و نوا برساند. این است که تهدید آمریکا بر قطع کمک های مالی اثر می گذارد و تیغ سرکوب را در مصر کند می کند. با وجود این تفاوت ها و بسیاری دیگر چه اصراری است که دو نمونه غير مشابه را با هم تاخت بزنیم و هیجان بی وقت بیافرینیم؟ جامعه مدنی در تبعید هرگاه نیروی خود را به این سمت هدایت کند که ایده و فکر ایجاد شاخه‌های برون مرزی تشکل های سیاسی درون ایران را فعال کند و از تلاش برای حذف اندیشه سیاسی مبتنی بر سکولاریسم که در تبعید تناور شده بپرهیزد، با قدرت و قوت بیشتری از عهده تغییر وضع موجود بر می آید.<ref>جامعه مدنی در تبعید/ مهرانگیز کار / روز آنلاین - ۱۳۸۹/۱۱/۲4.</ref>

قطعنامه اخیر شورای حقوق بشر که بر ضرورت تعيين ناظر ویژه بر وضعیت حقوق بشر در ایران تأکید دارد و امضای ۲۲ دولت عضو شورا از آن جمله چند دوسست جمهوری اسلامی زیر آن است، فروپاشی اخلاقی دولت ایران را علنی کرد.  

... کافی است سوابق جمهوری اسلامی را در حوزه حقوق بشر که از اعدام‌ها و مصادره‌های بدون رسیدگی اول انقلاب شروع و از قتل عام مخالفان عبور می کند و دیگر بار فرزندان صدیق خودش، اصلاح طلبان و حامیان آنان را زیر ضرب می گیرد، بررسی کنیم.  

... این رزیم به سرعت در نقض حقوق بشر پیش می رود و باید آن را به هر شکل ممكن متوقف کرد.<ref>فروپاشی اخلاقی / مهرانگیز کار / روز آنلاین- ۱۳۹۰/۰۱/۱۸.</ref>

از ۲۲ خرداد ۱۳۸۸ جنبش اعتراضی مردم پس از انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری، به رنگ سبز معنای سیاسی تازه‌ای بخشید. سبز شد رنگ اعتراض، رنگ مطالبه اصلاحات و رنگ اصرار بر تغییر حکومت به صورت پایه‌ای در ایران. رنگ سبز رنگ ستاد انتخاباتی میرحسین موسوی بود و تا پیش از حضور مردم در تظاهرات وسیع انقلابی، اهمیت سیاسی نداشت. پس از آن ایرانیان در سراسر جهان، و حتی دستجاتی که تا پیش از روبه رو شدن با اعتراض خیابانی انبوهی از مردم که در انتخابات شرکت کرده بودند و می گفتند رأی من کو، رأی دادن در جمهوری اسلامی را مصداق خیانت یا بلاهت می دانستند، پرچم های سبز برافراشتند و کمربند سبز را در شهرهای محل اقامت ایرانیان تبعیدی و مهاجر، از جایی به جای دیگری حمل کردند و به آن در جای نماد اعتراض رسمیت بخشیدند.  

... این سبز همان نیست که شالی از آن را بر گردن احمدی نژاد دیدیم. همان نیست که تکه پاره های آن را در شوهای قذافی دیده ایم. این سبز سبزی نیست که میدان تحریر قاهره و انتخابات آن را رنگ زد. سبز ایرانی حتی اگر بخواهد نمی تواند خطای ۱۳۵۷ را تکرار کند. این سبز هر گاه انرژی اش آزاد بشود و تب یارانه ها بالا برود و دزدان بیش از پیش یقه هم را بگیرند، آزموده را نمی آزماید. به آمیزه دین و دولت به هر شکل و شمایلی که باشد رضایت نمی دهد. جانمازها را از عرصه عمومی جمع می کند و عرصه خصوصی را در جای حریم مردم از تجاوز مصون می دارد.  

... حادثه ها در راه است و هر چه هست دامان اسلام سیاسی را می گیرد که در ایران بازتابی جز فساد و تباهی و فقر و گرانی و تحریک دولتهای قدرتمند به تحریم و حمله به ایران نداشته است.<ref>سبز ایرانی / مهرانگیز کار / روز آنلاین - ۱۳۹۰/۰1/۱8.</ref>