مهرانگیز کار: تفاوت میان نسخه‌ها

کار در روزآنلاین می‌گوید: زنان افغان فریاد برآورده اند که ما قانون طالبانی نمی خواهیم زنان ایرانی بابت یک چنین خواسته‌ای بسیار مجازات می شوند. زندان می روند. سوء پیشینه پیدا می‌کنند و اگر شانس بیاورند زبانشان با حبس تعلیقی به کام می‌چسبد. زنان افغان البته بابت هر خواسته انسانی می‌روند زیر فشار طالبان که شهره است به زن کشی. زنان ایرانی بابت مطالبه حق و اعلام بیزاری از قوانین طالبانی امنیت از دست می دهند. نه از سوی طالبان که از سوی نهادهای قضائی و اطلاعاتی که باید از خواسته‌های انسانی آنها حمایت کند. شگفت انگیز نیست که ناظران بر این عرصه متقاعد می‌شوند دست طالبان در کار است و آنها در جاهایی نفوذ کرده‌اند. قانونی که در افغانستان به نام قانون طالبانی نامگذاری و آزادانه به نقد گذاشته شد در ایران عزت و شرف و مقبولیت دارد و زنان مجاز نیستند از آن صریح و روشن انتقاد کنند. شاید ناوگان نیروهای ناتو و قدرت‌های هم سوی آن به زنان افغان جرأت و جسارت داده‌اند که بر ضد قانون طالبانی به اعتراض برخیزند. حتی در این صورت بر اعتبار این نیروهاافزوده می‌شود و از اعتبار دولت‌هایی که تأکید بر [[تمکین]] خوار و خفیف می شمارند، کم می شود.<ref>مهرانگیز کار / روز آنلاین -۱۳۸۸/۰۱/۳۱.</ref>

=== اهانت و انکار ماهیت و مبانی دینی انقلاب و مقبولیت مردمی آن ===

اینک که ۳۱ سال است حکومت مشروعه داریم که البته برخی اصول مشروطه در آن گنجانده شده، قضایا را جور دیگری نگاه می کنیم. شاید اگر اولین مجالس بر آمده از مشروطه به حقوق زنان می پرداختند به سهولت بر بادشان می‌دادند و مشروطه ریشه کن شده بود، از بس در جامعه‌ای با مشخصات ایران ورود به بحث حقوق زن حساس بوده و هست به آنها حق می‌دهیم که برای آینده زنان بسترسازی کردند، اما خود از ترس یا از روی عقیده در آن نچرخیدند... تفکر شیخ فضل الله نوری شالوده حکومتی شد که زنان دد سایه آن ۳۱ سال است شلاق می خورند، سنگسار می‌شوند، به صورت اهانت آمیز ارشاد می شوند، حرف‌های حسابشان انکار می‌شود، در قتل‌های محفلی به دست جانیان مرتبط با نهادهای حکومتی به قتل می‌رسند، جانشان و اعضای بدنشان را نصف مردان قیمت گذاری می‌کنند، در مراکز تصمیم‌گیری پذیرفته نمی‌شوند و با این حال موی دماغ حکومت مشروعه شده‌اند.<ref>مشروطه زنان، نوامیس مردان / مهرانگیز کار / گذار - ۱۳۸۹/۰۵/۲۵.</ref>

از وقتی که اتحاد جماهیر شوروی از پایه فرو ریخت و مجسمه‌های [[مارکس]] و [[لنین]] پایین آمد، توطئه کمربند سبز کمرنگ شد، به خصوص که حکومت دینی انقلابی برآمده از انقلاب که اسلامی شده بود، به همان اندازه که غرب و به ویژه آمریکا را دشمن می‌داشت، با روسیه (پیش و پس از فروپاشی شوروی) و با چین کمونیست در همه حال دوستی می‌کرد و می‌کند. این انقلاب با بی خدایان کنار آمد.<ref>سبز ایرانی / مهرانگیز کار / روز آنلاین - ۱۳۹۰/۰۹/۱۹.</ref>

تا دو سه روز پیش علیرضا پهلوی فقط همشهری بوستونی من بود که هرگز با وجود پرسه زدن‌های بسیار در بوستون و کافه‌هایش، او را ندیده بودم. ای کاش دیده بودم و به او می‌گفتم همه ما تاج و تخت از دست داده‌ایم. همه ما به ناحق فحش خورده‌ایم و تأکید می‌کردم به ما شبیخون زده‌اند و ما همچون همه قربانیان شبیخون فقط هنگامی آرام می‌گیریم که با هم بنشینیم و در پناهگاه با هم گپ بزنیم. علیرضا پهلوی پس از مرگ، گویی عضوی از خانواده‌ام شده است که بیشتر زنده‌اش می‌پندارم تا مرده. احساس می‌کنم خویشاوندی را از کف داده‌ام.  

...شاید به تعبیر [[هوشنگ اسدی]] ما او را کشته‌ایم. ولی این تعبیر روی دیگری هم دارد که هوشنگ از واگویی اش طفره رفته، روی دیگر این است که ما دسته جمعی، خودکشی کرده ایم، نه از آن رو که بر نظام شاهنشاهی یورش برده‌ایم که این حق هر ملتی است، بلکه از آن رو که نتوانسته‌ایم برای آن گزینه‌ای پیدا کنیم سزاوار شرافت ملی خودمان و آرامش و آسایش فرزندانی که بناحق قربانی سهل‌انگاری ما شده‌اند.<ref>پهلوی های جوان / مهرانگیز کار / روز آنلاین - ۱۳۸۹/۱۰/۱۹.</ref>

=== اهانت به هویت زن مسلمان و باورها و ارزش‌های مذهبی ===

مهرانگیز کار در توهین به [[هویت زن مسلمان]] می‌گوید: توهین به زنانگی که معمولا در کشورهای با اکثریت مسلمان به استناد شرع صورت می گیرد، در جوامع گوناگون به ابراز غیرت و عصیان زنان منجر می شود، اما غیرت و عصیان صفتی است که هرگاه زنان در جمهوری اسلامی خواسته اند با تأکید بر آن و به انگیزه آن با پلیس سرکوب برخورد کنند، نه تنها مردان حکومتی که زنانی هم سد راهشان شده اند. زنانی که در استخدام حکومت بوده‌اند. در حوزه اعتراض بر پایه غیرت، زنان ایرانی با تأخیر وارد شده اند. این تأخیر ناشی از شرایط فضای دینی سیاسی انقلاب اسلامی بود که همزمان شد با اختناق تحمیل شده بر ایرانیان در جنگ ۸ ساله ایران و عراق [جنگ تحمیلی عراق علیه ایران ]. گونه ای حجب و حیا و ترس از بازگشودن رابطه بکارت با سیاست سرکوب که در دهه اول انقلاب خبرهایش را در گوشی می‌شنیدیم و ناگفته می‌نهادیم، سکوت بر شکنجه جنسی زنان در زندان ها را توجیه و تحمیل می کرد.<ref>زن، بکارت، سیاست مهرانگیز کار / تغییر برای برابری -۱۳۹۰/۱۰/۲۳.</ref>

مهرانگیز کار در اهانت به [[هویت دینی]] می‌گوید: نمی شود به انبوه زنان معترض به سلیقه آخوندهایی از سلسله امامان جماعت در ایران بگویند بی بند و بار و روسپی، چرا که حجابشان سفت و سخت و یک کاسه سیاه نیست. نمی شود آنها را معاینه قابلگی کنند به این بهانه که ممکن است مأموران حکومتی و نظامی را به ازاله بکارت از خود متهم کنند. عربیت با درجاتی از تحمل غیرت زنانه از خود مدنیت نشان می‌دهد؛ با آن کنار می‌آید. برای خود و آینده ظرفیت‌سازی می کند. ندیدیم که حتی احزاب اسلامی پر غیرت و عصیان زنان مصری بخروشند و این صفات را مردانه تفسیر کنند. ندیدیم که شورای نظامی بر تظاهرات اعتراضی و عصبانی زنان در میدان تحرير بخروشد. ندیدیم که شورای نظامی، زنان جیره خواری را تربیت کرده و آنها را به جان انبوه زنان عاصی و عصبانی بیندازد. و ندیدیم که روحانیت در الأزهر بگوید آن زن را که مأموران حکومتی به او بی احترامی کرده‌اند، پوشاک غربی داشته و در خور احترام بوده‌است. همه اینها را که در کشورهای عربی ندیدیم؛ در کشور خودمان که مهد تمدن پارسی و ایرانی است دیده‌ایم و می‌بینیم. عربیت با عصر جاهلیت در حوزه زنان به تدریج و به صورت مدنی وداع می کند. و اما جاهلیت عربی در بستر فرهنگ و تمدن ایران حکومت دینی جاری و فربه شده است.<ref>زن، بکارت، سیاست/ مهر انگیز کار / تغییر برای برابری -۱۳۹۰/۱۰/۲۳.</ref>

=== انکار رویه‌های عادلانه قضایی در ایران ===

به موجب اصل 168 قانون اساسی جمهوری اسلامی ار رسیدگی به جرایم سیاسی و مطبوعاتی علنی است حضور هیئت منصفه. در دو نظام حکومتی پیش از انقلاب و بعد از آن مراعات حقوق مجرمین سیاسی به رسمیت شناخته نشده است. بحث مراعات حقوق مجرمین سیاسی تکیه بر مطبوعاتی که از دوم خرداد ۱۳۷6 منتشر شد گسترش یافت. حقوقدانان و فعالان سیاسی عموما به استناد اصل 168 تلاش ورزیدند نهادهای امنیتی و قضایی کشور را متقاعد کنند، تا اصلاحاتی را در وضعیت محاکماتی متهمين سیاسی بپذیرد. از سال ۱۳۷6 تعریف جرم سیاسی وارد شریانهای مطبوعاتی و رسانه‌ای شد و اصل ۱6۸ بازخوانی شد. از این که دادگاه‌های متهمین سیاسی غیر علنی برگزار می شود، انتقاد شد، از نبودن هیئت منصفه و عدم دسترسی متهمین سیاسی به وکیل تعیینی انتقاد شد. مجموعه حاد به خصوص قوه قضائیه بارها مخاطب قرار گرفت کمبودها را پر کند. حاصل کار در مورد متهمین سیاسی هیچ بود.<ref>موانع تعریف جرم سیاسی / رادیو فردا- ۱۳۸۳/۰۸/۱۹ .</ref>

کار می‌گوید: روند ضد حقوق بشری جمهوری اسلامی واکنش‌های جهانی را برانگیخته است، موج تازه سرکوب فعالان جامعه مدنی ضوابط جهانی حقوق بشر را بیش از پیش در ایران زیر پا گذاشته‌است. این روند ضد حقوق بشری واکنش های جهانی را برانگیخته است. به حدی که مجامع بین المللی و دولت‌های اروپایی و آمریکایی پیرامون حوادث اخیر حساس شده‌اند. در حالی که دولت‌های غربی درگیر مذاکرات سلاح‌های هسته‌ای با ایران شده‌اند، نهادهای اطلاعاتی امنیتی ایران با استفاده از فرصت، آخرین بقایای آزادی بیان را مورد هجوم قرار داده‌اند.<ref>گفتار حقوقی در خصوص روند ضد حقوق بشری در ایران / رادیو فردا - ۱۳۸۳/۰۸/۲۲.</ref>

سال هاست که زنان برای دستیابی به حقوق برابر تلاش می کنند. دشواری ها و موانع بسیار جدی بر سر راه آنان وجود دارد. بن بست های قانون اساسی و قوانین مدنی و جزائی حاکم بر جامعه یکی از مهمترین این موانع است. ما زنان برای پیگیری و دستیابی به حقوق برابر از تمامی شیوه های مسالمت آمیز بهره می جوییم تا با یاری یکدیگر صدای اعتراض خود را به قوانین موجود هرچه رساتر اعلام کنیم. (فراخوان عمومی برای اعتراض به «نقض حقوق زنان در قانون اساسی» / تریبون ایرانیان فمینیست - ۱۳۸۶/۰۳/۰۹ ) پافشاری زنان برای ورود به استادیوم آزادی برای آن بود که جهانیان را از آتشی زیر خاکستر آگاه کنند. مردم ایران هویت ملی خود را در خاورمیانه و جهان باز می یابند. مردم ایران از هر فرصتی استفاده می کنند تا غرور ملی خود را به رخ بکشند. (اظهارات مهرانگیز کار، در خصوص حقوق زنان