پرش به محتوا

فرزند صالح: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
<big>'''فرزند صالح؛'''</big> فرزند نیکوکار، مطیع والدین و مفید برای جامعه در فرهنگ اسلامی.
<big>'''فرزند صالح؛'''</big> فرزند نیکوکار، مطیع والدین و مفید برای جامعه در فرهنگ اسلامی.


فرزند صالح در فرهنگ مسلمانان به فرزندی گفته می‌شود که در رابطه خویش با خدا، پرهیزگار باشد، در رابطه با والدین، نیکوکار باشد و در رابطه با مردم، مفید و خدمت‌گزار باشد. پرورش فرزند صالح محصول صلاحیت تربیتی پدر و مادر است و فرزندان بیش از آن‌که متأثر از راهنمایی‌های والدین باشند تحت تأثیر رفتار و کردار آنها هستند. مادر صالح بیشترین تأثیر را در شایستگی فرزند دارد و دختر صالح بیش از پسر موجب جلب عنایت الهی برای والدین است.
فرزند صالح در فرهنگ مسلمانان به فرزندی گفته می‌شود که در رابطه خویش با خدا، پرهیزگار باشد، در رابطه با والدین، نیکوکار باشد و در رابطه با مردم، مفید و خدمت‌گزار باشد. پرورش فرزند صالح محصول صلاحیت تربیتی پدر و مادر است و فرزندان بیش از آن‌که متأثر از راهنمایی‌های والدین خود باشند تحت تأثیر رفتار و کردار آنها هستند. مادر صالح بیشترین تأثیر را در شایستگی فرزند دارد و دختر صالح بیش از پسر موجب جلب عنایت الهی برای والدین است.
==مفهوم‌شناسی==
==مفهوم‌شناسی==
صالح به‌‌معنای شايسته و خوب،<ref>قرشى، قاموس قرآن‏، 1371ش‏، ذیل واژه صلح.</ref>  نیکوکار، عاری از فساد و مقید به رعایت حقوق خدا و خلق خدا <ref>دهخدا، لغت‌نامه، 1377ش، ذیل واژه صالح.</ref> و كسي است که كارها و وظايف خود را درست انجام دهد.<ref>مهيار، فرهنگ ابجدى عربى- فارسى‏، بی‌تا، ذیل واژه صالح.</ref>  مراد از عمل صالح در فرهنگ اسلامی، كار شايسته، عادلانه، مفيد و مورد رضاى خداوند است.<ref>قرشى، قاموس قرآن‏، 1371ش‏، ذیل واژه صلح.</ref>  در این چارچوب، فرزند صالح به کسی گفته می‌شود که از تقوا، شایستگی و نیکوکاری نسبت به والدین برخودار باشد.<ref>قرشى، قاموس قرآن‏، 1371ش‏، ذیل واژه صلح. </ref>   
صالح به‌‌معنای شايسته و خوب،<ref>قرشى، قاموس قرآن‏، 1371ش‏، ذیل واژه صلح.</ref>  نیکوکار، عاری از فساد و مقید به رعایت حقوق خدا و خلق خدا <ref>دهخدا، لغت‌نامه، 1377ش، ذیل واژه صالح.</ref> و كسي است که كارها و وظايف خود را درست انجام دهد.<ref>مهيار، فرهنگ ابجدى عربى- فارسى‏، بی‌تا، ذیل واژه صالح.</ref>  مراد از عمل صالح در فرهنگ اسلامی، كار شايسته، عادلانه، مفيد و مورد رضاى خداوند است.<ref>قرشى، قاموس قرآن‏، 1371ش‏، ذیل واژه صلح.</ref>  در این چارچوب، فرزند صالح به کسی گفته می‌شود که از تقوا، شایستگی و نیکوکاری نسبت به والدین برخودار باشد.<ref>قرشى، قاموس قرآن‏، 1371ش‏، ذیل واژه صلح. </ref>   
خط ۲۲: خط ۲۲:
   
   
==منابع==
==منابع==
* قرآن.
*قرآن.
* ابراهیمی‌پور، قاسم و دیگران، شاخص‌های خانواده مطلوب از دیدگاه اسلام، قم، موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، 1395ش.
*ابراهیمی‌پور، قاسم و دیگران، شاخص‌های خانواده مطلوب از دیدگاه اسلام، قم، موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، 1395ش.
* برقى، ابوجعفر احمد بن محمد، المحاسن، قم، دارالكتب الإسلامية، 1371ق.
*برقى، ابوجعفر احمد بن محمد، المحاسن، قم، دارالكتب الإسلامية، 1371ق.
* پاينده‏، ابوالقاسم، نهج‌الفصاحة: مجموعه كلمات قصار حضرت رسول، تهران،‏ دنياى دانش، ‏1382ش.
*پاينده‏، ابوالقاسم، نهج‌الفصاحة: مجموعه كلمات قصار حضرت رسول، تهران،‏ دنياى دانش، ‏1382ش.
* پسندیده، عباس، «روایات سبع سنین، در فرزندپروری، گونه‏ها و تحلیل درونی آنها»، در فصلنامه علوم حدیث، دوره 21، شماره 81، 1395ش.
*پسندیده، عباس، «روایات سبع سنین، در فرزندپروری، گونه‏ها و تحلیل درونی آنها»، در فصلنامه علوم حدیث، دوره 21، شماره 81، 1395ش.
* دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه، تهران، دانشگاه تهران، 1377ش.  
*دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه، تهران، دانشگاه تهران، 1377ش.
* شريف‌الرضي، محمد، نهج‌البلاغة، قم، هجرت‏، 1414ق.
*شريف‌الرضي، محمد، نهج‌البلاغة، قم، هجرت‏، 1414ق.
* صحیفه کامله سجادیه، قم، جامعه مدرسین، 1415ق.  
*صحیفه کامله سجادیه، قم، جامعه مدرسین، 1415ق.
* صدوق، محمّد، علل الشرائع، قم، كتابفروشى داورى، 1386ق.
*صدوق، محمّد، علل الشرائع، قم، كتابفروشى داورى، 1386ق.
* صدوق، محمّد، من لايحضره الفقيه، قم، دفتر انتشارات اسلامى، 1413ق.
*صدوق، محمّد، من لايحضره الفقيه، قم، دفتر انتشارات اسلامى، 1413ق.
* طبرسی، حسن بن فضل، مكارم الأخلاق، قم، شريف رضى، 1412ق.
*طبرسی، حسن بن فضل، مكارم الأخلاق، قم، شريف رضى، 1412ق.
* فلسفى، ‏محمد‌تقى، الحديث، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامى‏، 1368ش.
*فلسفى، ‏محمد‌تقى، الحديث، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامى‏، 1368ش.
* قرشى، سيد على‌اكبر، قاموس قرآن، تهران، ‏دارالكتب الإسلامية، 1371ش‏.
*قرشى، سيد على‌اكبر، قاموس قرآن، تهران، ‏دارالكتب الإسلامية، 1371ش‏.
* كلينى، ابوجعفر، الكافي، تهران، دارالكتب الإسلامية، 1407ق.
*كلينى، ابوجعفر، الكافي، تهران، دارالكتب الإسلامية، 1407ق.
* مجلسى، محمدباقر، بحار الأنوار، بيروت، دار إحياء التراث العربي،‏ 1403ق.
*مجلسى، محمدباقر، بحار الأنوار، بيروت، دار إحياء التراث العربي،‏ 1403ق.
* مستغفرى، جعفر بن محمد، طبّ النبيّ، نجف، مكتبة الحيدرية، 1385ق.  
*مستغفرى، جعفر بن محمد، طبّ النبيّ، نجف، مكتبة الحيدرية، 1385ق.
* مهيار، رضا، فرهنگ ابجدى عربى- فارسى‏، بی‌جا، بی‌تا.
*مهيار، رضا، فرهنگ ابجدى عربى- فارسى‏، بی‌جا، بی‌تا.
* نورى، میرزاحسین، مستدرك الوسائل، قم، مؤسسه آل‌البیت، 1408ق.‏
*نورى، میرزاحسین، مستدرك الوسائل، قم، مؤسسه آل‌البیت، 1408ق.‏
[[رده:ویکی‌زندگی]]
[[رده:ویکی‌زندگی]]
[[رده:جنسیبت]]
[[رده:جنسیبت]]
۲۶۱

ویرایش