آندره میشل: تفاوت میان نسخه‌ها
←فعالیت و دیدگاه‌ها
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
میشل پروت در سال 1973، میزبان اولین دوره آموزشی تاریخ زنان در فرانسه در پردیس جوسیو بود. میشل در کنفرانس «زنان و خانواده در جوامع توسعه یافته»، نیز حضور یافت. | میشل پروت در سال 1973، میزبان اولین دوره آموزشی تاریخ زنان در فرانسه در پردیس جوسیو بود. میشل در کنفرانس «زنان و خانواده در جوامع توسعه یافته»، نیز حضور یافت. | ||
میشل نویسنده کتاب «زنان و خانواده در جوامع توسعه یافته» به عنوان فمینیسم بود، که در مجموعه «من چه می دانم؟» ( Que sais-je?) در سال 1980 منتشر شد. او همچنین، از منتقدین جدی پدرسالاری موجود در فرانسه بود.<ref>https://en.wikipedia.org/wiki/Andr%C3%A9e_Michel</ref> | میشل نویسنده کتاب «زنان و خانواده در جوامع توسعه یافته» به عنوان فمینیسم شناخته شده بود، که در مجموعه «من چه می دانم؟» ( Que sais-je?) در سال 1980 منتشر شد. او همچنین، از منتقدین جدی [[پدرسالاری]] موجود در فرانسه بود.<ref>https://en.wikipedia.org/wiki/Andr%C3%A9e_Michel</ref> | ||
* ضدیت با استعمار و نظامی گری | * ضدیت با استعمار و نظامی گری | ||
آندره میشل، در خلال جنگ الجزایر، از شبکه ژانسون<ref>شبکه ژانسون، گروهی از ستیزه جویان چپ فرانسوی به رهبری فرانسیس ژانسون بود که به عوامل جبهه آزادیبخش ملی الجزایر که در طول جنگ الجزایر در قلمرو کلان شهر فرانسه فعالیت می کردند کمک کرد. آنها عمدتاً در حمل پول و اوراق برای الجزایری‌ها مشارکت داشتند و گاهی اوقات به آنها «چمدان‌برها» (les porteurs de valises) می‌گفتند، مفهومی از جنبش مقاومت فرانسه در طول جنگ جهانی دوم. هانری کوریل، فعال ضد استعماری معروف کمونیست، و همچنین آدولفو کامینسکی جاعل، در این شبکه شرکت داشت. ژان پل سارتر فیلسوف و سیمون دوبوار نویسنده از شبکه ژانسون حمایت می کردند. عکاس و نویسنده، دومینیک داربوآ، یکی دیگر از روشنفکران شبکه ژانسون بود.</ref> محسوب می شد و در دادگاه به نفع کسانی که متهم به جنایت بودند شهادت داد. معروف است که او به شارلوت دلبو (نویسنده فرانسوی که به جهت خاطرات دلخراش دوران زندانی اش در آشویتز، جایی که برای فعالیت هایش به عنوان عضوی از مقاومت فرانسه فرستاده شد، شهرت داشت) پیشنهاد کرده تا کتابی را منتشر کند که به عنوان آشویتز و بعد از آن معروف شد. | آندره میشل، در خلال جنگ الجزایر، از شبکه ژانسون<ref>شبکه ژانسون، گروهی از ستیزه جویان چپ فرانسوی به رهبری فرانسیس ژانسون بود که به عوامل جبهه آزادیبخش ملی الجزایر که در طول جنگ الجزایر در قلمرو کلان شهر فرانسه فعالیت می کردند کمک کرد. آنها عمدتاً در حمل پول و اوراق برای الجزایری‌ها مشارکت داشتند و گاهی اوقات به آنها «چمدان‌برها» (les porteurs de valises) می‌گفتند، مفهومی از جنبش مقاومت فرانسه در طول جنگ جهانی دوم. هانری کوریل، فعال ضد استعماری معروف کمونیست، و همچنین آدولفو کامینسکی جاعل، در این شبکه شرکت داشت. ژان پل سارتر فیلسوف و سیمون دوبوار نویسنده از شبکه ژانسون حمایت می کردند. عکاس و نویسنده، دومینیک داربوآ، یکی دیگر از روشنفکران شبکه ژانسون بود.</ref> محسوب می شد و در دادگاه به نفع کسانی که متهم به جنایت بودند شهادت داد. معروف است که او به شارلوت دلبو (نویسنده فرانسوی که به جهت خاطرات دلخراش دوران زندانی اش در آشویتز، جایی که برای فعالیت هایش به عنوان عضوی از مقاومت فرانسه فرستاده شد، شهرت داشت) پیشنهاد کرده تا کتابی را منتشر کند که به عنوان آشویتز و بعد از آن معروف شد. | ||
او اولین زنی بود که به عنوان یک محقق انسانی در انجمن دانشمندان در اطلاعات انرژی هسته ای، کار کرد و در سال 1985 به مونیک سنه (Monique Sené) پیوست تا متونی را در مورد رابطه بین نظامی‌سازی و خشونت علیه زنان منتشر کند. | او اولین زنی بود که به عنوان یک محقق انسانی در انجمن دانشمندان در اطلاعات انرژی هسته ای، کار کرد و در سال 1985 به مونیک سنه (Monique Sené) پیوست تا متونی را در مورد رابطه بین نظامی‌سازی و [[خشونت علیه زنان]] منتشر کند. | ||
او که از آزمایش‌های هسته‌ای فرانسه در تاهیتی و نیو کالدونیا خشمگین بود، با قربانیان آزمایش‌ها در آن مناطق ابراز همبستگی کرد. | او که از آزمایش‌های هسته‌ای فرانسه در تاهیتی و نیو کالدونیا خشمگین بود، با قربانیان آزمایش‌ها در آن مناطق ابراز همبستگی کرد. | ||