خویشاوندی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''خویشاوندی'''؛ پیوندی بین افراد بر پایه‌ی همخونی، زناشویی، شیرخوارگی و فرزند-خواندگی.

==معنای لغوی خویشاوندی==

==معنای اصطلاحی خویشاوندی در فقه==

[https://lib.eshia.ir/10061/13/213/ فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن،ج13  ص 43]   

[https://lib.eshia.ir/10258/81/6/ دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، معارف اسلامی، ج81، ص 6]</ref>

==اسباب خویشاوندی==

اسباب پیوند و ارتباط میان خویشاوندان از این‎‎‎قرار است:

* فرزندخواندگى

فرزندخواندگى که می‎توان آن‎را قرابت ادعایی نامید؛ <ref>[https://lib.eshia.ir/50081/7/366/ علامه طباطبایی ترجمه تفسیر المیزان ج 7  ص 366]</ref>نوعی کار حقوقی است که در طی آن خانواده ای سرپرستی یک فرزندی را به عهده می‎گیرند و در نتیجه‎ی آن کار، رابطه فرزندى صورى بین بین خانواده و آن فرزند حاصل می‎شود. از دوران قبل از اسلام مرسوم بوده، حتی بر مبنای آن از یکدیگر ارث می‎بردند. اکنون نیز بنا به دلایل زیادی همچون ناباروری زوجین یا حس مهرورزی رایج شده است. در زبان عربى به آن فرزند ادعایی، «دعى‌» گویند. در اسلام فرزندخواندگى نیست و خداوند در قرآن کریم احکام آن را نسخ کرده است.<ref>[https://lib.eshia.ir/10061/22/121 احزاب 33؛ مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، جلد 22، صفحه121]</ref>

==گستره‌ی مصداقی مفهوم خویشاوندی==

از نظر گستره‌ی مصداقی، با توجه به اینکه در منابع دینی حد مشخصی برای خویشاوندی تعیین نشده است، باید به عرف رجوع شود و از آنجا که خویشاوندان در نگاه عرف به خویشاوندان دور و نزدیک تقسیم می‌شوند، می‌توان نتیجه گرفت که نزدیک بودن در صدق مفهوم خویشاوندی دخیل نیست.<ref>بستان، خانواده در اسلام،1390ه ش، ص141</ref>شبکه خویشاوندان شامل کلیه افرادى است که از طریق خون، ازدواج یا شیرخوارگی با هم ارتباط دارند. پدر و مادر و هرچه بالا روند؛ فرزندان دخترى و پسرى و هرچه پایین روند؛ برادران و خواهران و فرزندان آنان؛ عمّه، خاله، عمو، دایى و فرزندان ایشان به عنوان خویشاوندان محسوب می‎شوند. افراد یاد شده‏ به‎جز فرزندان عمه، خاله، دایى و عمو از محارم می‌‏باشند.<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام،1426 ه ق ، ج‏3، ص: 538</ref>  

روابط اعضای شبکه خانوادگی، از نظر حقوق، وظایف، تعهدات و هنجارهای رفتاری میان اعضا با قواعدی عرفی یا قانونی اداره می‎شود.<ref>جعفری دهقی، محمود، دایره المعارف بزرگ اسلامی، 7 دی 1398</ref>

==آثار روابط خویشاوندی==

از نگاه اسلام قرابت و خویشی خانوادگی که بر مبنای نسب، سبب و رضاع باشد دارای اثر شرعی و حقوقی است.

در متون دینی هم بستگی اجتماعی، نظارت اجتماعی، افزایش جمعیت، فقرزدایی، کسب موقعیت اجتماعی و برخورداری از حمایت خویشان از کارکردهای اجتماعی برقراری اصولی روابط خویشاوندی شمرده شده است.  

<ref>[https://lib.eshia.ir/10258/81/6#_edn51 دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، معارف اسلامی، ج81، ص 6]</ref>

==آثار قطع روابط خویشاوندی==

قطع ارتباط با خویشاوندان در اسلام نکوهش شده و دستور داده شده مسلمانان از قطع رحم بپرهیزند.  

محرومیت از بهشت <ref>عاملى، وسائل الشیعه، ج 15،  1409 ه‍ ق‌، ص 217</ref>، محرومیت از الطاف الهی <ref>مجلسی، بحارالانوار ج 74، بیتا، ص 114</ref>، کوتاهی عمر<ref>کلینى، کافی، ج 2، 1429 ق ، ص 346</ref>، محرومیت از رحمت الهی<ref>معزی ملایری، جامع احادیث شیعه، ج 16، 1373 ه‌ ش ، ص</ref> 282، عدم استجابت دعا <ref>معزی ملایری، جامع احادیث شیعه، ج 16،  1373 ه‌ ش ، ص 274</ref>، زوال نعمت <ref>معزی ملایری، جامع احادیث شیعه، ج 16،  1373 ه‌ ش، ص 275</ref>، مجازات در دنیا <ref>معزی ملایری، جامع احادیث شیعه، ج 16،  1373 ه‌ ش، ،ص267</ref>، نزول بلایا<ref>کلینى، کافی، ج 2، 1429ق، ص 346</ref>  

==پانویس==

{{پانویس}}  

==منابع==

* قرآن کریم