حضانت
مفهوم حضانت
حضانت از «حضن» گرفته شده است.حضن در لغت به مابین زیر بغل تا پهلو و مابین سینه و بازوان و جانب و کنار شیء معنا شده است. حضانت مصدر است و در لغت به معنای حفظ و نگهداری، در کنار گرفتن کودک، دایه‌گری برای او، پرورش کودک و پرستاری از اوست.<ref>جوهری، ابونصر،الصحاح،ج5،ص2101-2102 و ابن منظور، محمدبن مکرم بن علی،لسان العرب، ج13، ص122-123وزبیدی، مرتضی، تاج العروس، ج9، ص180-181</ref>معنای اصطلاحی حضانت عبارت است از ولایت و سلطنت بر تربیت طفل و متعلقات آن از قبیل نگهداری کودک، گذاردن او در بستر،پاکیزه کردن، شستن جامه‌های او و مانند آن.<ref>شهید ثانی،مسالک الافهام، ج8، ص421 و خوانساری، سیداحمد،جامع المدارک، ج4، ص472-473</ref>
حضانت در فقه
حضانت نگهدارى و تربيت كودك است. بسيارى حضانت را به ولايت بر نگهدارى كودك و آنچه در ارتباط با مراقبت و تربيت او است، مانند بهداشت، تغذيه، آموزش و ساير مصالح كودك <ref>حلّى، علامه،تحرير الاحكام 4/ 12</ref> و برخى به حق نگهدارى و تربيت كودك.<ref> کاشف الغطاء تحريرالمجلّة 2 قسم 3/ 33)</ref>و بعضى ديگر به نگهدارى و تربيت كودك تعريف كرده‌اند.<ref> فاضل موحدي لنكراني، تفصيل الشريعة (النكاح)/ 556)</ref>. از عنوان حضانت در باب نكاح و لقطه سخن گفته شده است.
پانویس
منابع
- جوهری، ابونصر،الصحاح،ج5
- ابن منظور، محمدبن مکرم بن علی،لسان العرب، ج13
- زبیدی، مرتضی، تاج العروس، ج9
- شهید ثانی،مسالک الافهام، ج8
- خوانساری، سیداحمد،جامع المدارک، ج4
- حلّى، علامه،تحرير الاحكام 4
- کاشف الغطاء تحريرالمجلّة 2
- فاضل موحدي لنكراني، تفصيل الشريعة (النكاح)